METODY WYTWARZANIA KOMPOZYTÓW POLIESTROWO – SZKLANYCH

LAMINOWANIE RĘCZNE (KONTAKTOWE)

Najpopularniejszą i najprostszą metoda wytwarzania kompozytów z laminatu poliestrowo-szklanego jest laminowanie ręczne. Jest to metoda formowania , w której wyrób powstaje w wynilku nakładania na siebie kolejnych warstw zbrojenia. Materiały zbrojeniowe nadające kompozytowi odpowiednie własności fizyko-chemiczne to najczęściej  maty i tkaniny szklane, które w procesie produkcji przesycane ą odpowiednio dobraną żywicą. Metoda kontaktowa umożliwia uzyskanie średnio 30 % zawartości szkła w laminacie.
Metoda kontaktowa ma zastosowanie w produkcji jednostkowej i krótkoseryjnej wyrobów od których nie wymagana jest wysoka wytrzymałość ani też powtarzalność wytwarzanych elementów.

Zalety metody:

• mozliwość produkcji wyrobów zróznicowanych pod względem wielkości wagi, stopnia skomplikowania, konstrukcji,
• stosunkowo krótki czas przygotowania oprzyrządowania ( model + forma ),
• niski koszt uruchomienia produkcji,
• zastosowanie przy produkcji jednostkowej i krótkoseryjnej,
• możliwość umieszczania dowolnych adaptacji montażowych i wzmocnieniowych (okucia metalowe, wkładki wzmacniające, przekładki, itp.), oraz ich zmiany w trakcie produkcji bez konieczności ingerencji w formę,

Ograniczenia metody:

• możliwość uzyskania tylko jednej powierzchni z żelkotem od strony formy,
• uzależnienie w dużym stopniu jakości laminatu od kwalifikacji pracownika,
• duża tolerancja grubości ścianki wyrobu od ok. 0,5 mm do 1 mm,
• wysoki koszt jednostkowy wyprodukowanego elementu – przy stosunkowo niskim koszcie oprzyrządowania,